I Sunnfjord går ein svært uvanleg og snøfattig vinter mot slutten, samtidig som våren møter oss med kvitt pudder langt nedover liene. For første gong på lenge skin sola frå blå himmel mot kvite, snøkledde fjelltoppar. Det er måndag, og måndag betyr jobb, skule og barnehage, men slutten av mars betyr også lange, lyse kveldar. Denne ettermiddagen må jazzballetten vike, leksene får for ein gong skuld vente og middagen blir brødskiver slukt i all hast. Familien skal på vårtopptur, og David på fem skal for første gong prøve «villsnøkøyring» på slalåmski ned bratte fjellsider. Vi et, skiftar klede, festar feller, kokar kakao og pakkar utstyr på ei og same tid. Kjøkkenet er eit kaos, gangen eit katastrofeområde, men iveren og turlysta er på topp hos alle, frå minstemann på fem til den eldste på snart 50! Vi har lykke i vente!!!
«Vi et, skiftar klede, festar feller, kokar kakao og pakkar utstyr på ei og same tid.»
(Artikkelen fortsetter under bildet)
047
Frå parkeringa sender vi ungane i førevegen på lette langrennski med feller. Mali på 10 kan ruta godt, og det å gje David eit forsprang er god motivasjon. Han brukar å vere sliten etter ein lang barnehagedag, så det å legge ut på topptur seint på dag er eit spanande prosjekt. Når mor og far har fått orden på sekkar og utstyr, er dei yngste to små prikkar øvst i den første tunge lia. Forspranget varar lenge. Vi rundar nye kneiker, og ser at ungane lett som røyskattar nærmast fyk opp fjellsidene. Tungt lasta pesar den eldre generasjon i baktropp og prøver å hale innpå. Alle gode triks for å motivere David mot toppen kan vi la fyke med den lette brisen. «Eg er sååå stolt av han», smiler Mali når vi endeleg tar dei igjen.
(Artikkelen fortsetter under bildet)
102
Storesystera er tydeleg imponert over veslebror sin denne kvelden.
Skuggane er kalde, men sola glødar med varme strålar. Snøen glitrar om kapp med fjorden og havet langt der ute. På toppen av Fausekvarden (853 m.o.h.) sukkar vi lykkelege og sluker utsikta i store andedrag. Storehesten og Bleja kneiser stolte og vakre midt imot. Likevel er det havet vi vender oss mot når vi hukar oss ned for kvilepause i ly bak ein knaus. Det er ei majestetisk utsikt, og ein vakker kontrast; snø og sjø.
«Nedturen er ein opptur som ord ikkje kan fange.»
Pudderet ventar. Ungane bytter sko og får på slalåmski. Dei storgleder seg, vi vaksne er spent. Korleis vil femåringen klare utfordringa? Nedturen er ein opptur som ord ikkje kan fange. David sklir som ein konge, og alle fire nyt ein lykkerus av puddersnø, latter og svingar.
(Artikkelen fortsetter under bildet)
182 - Kopi
LES OGSÅ: Barnevennlige skifjell
– Ååååå, vi har såååå lyst opp igjen, sukkar vi då vi er nede på flata.
I den siste stripa av kveldssol finn vi ein lun plass i snøen og et kvelds med skiver og kakao. Med go’kjensla vel plassert i sinn og skinn må vi motvillig vende nasa heim til lekser, kveldsjobbing, rydding av katastorfeområdet og klargjering for ein trøytt tysdagsmorgon. Ingen angrar. For ein slik tur betalar vi lett medaljens bakside!!!
LES OGSÅ: Slik lærer du barna slalåm
