Ringsdalsgrotta

Som med altfor mykje mykje anna, så vart eg merksam på isgrotta gjennom sosiale medier. Då eg fann ut at bileta var frå Ringsdalen, så tok det ikkje lang tid før me var på veg mot Sognefjellet. Sjølv om grotta ligg godt skjerma for vidare nedsmelting, er det ikkje lett å seie kor lenge den var trygg å gå inn i. Me ville ikkje vente til sommarvarmen kom for fullt og greip sjansen medan det framleis var kaldt.

Etter halvannan time gange var me framme ved inngangen til isgrotta. Det var eit mektig syn som møtte oss. Vi hadde høyrt at isgrotta var stor, men vi var ikkje forberedt på at den var så stor som dette. Det føltes som å gå inn i ein katedral, berre at veggane var dekka av is og ikkje gudebilete. Den byrja som ein stor tunnel, før den etter 100 meter delte seg i to. Her var det så svakt lys at hodelyktene måtte på. Kvar av tunnelane heldt fram om lag 100 meter lengre inn. I endene kom det inn litt lys frå utsida, og skapte ein heilt fantastisk stemning.¨

LES OGSÅ:

«Sjølv om grotta ligg godt skjerma for vidare nedsmelting, er det ikkje lett å seie kor lenge den var trygg å gå inn i.»

Det er ei heilt anna verd under isen. Alle lydar frå utsida vert stengt ute, og det blå fargespelet i isen er ein draum for ein fotograf. Eg greip sjansen og kommanderte det stakkars turfølget mitt fram og tilbake for å få dei bileta eg ville ha. Heldigvis kjenner dei meg godt, så dei var nok klar over kva som venta då me bestemte oss for å ta turen inn.  

Det er ikkje ufarleg å gå inn i ei slik grotte. I taket heng det mykje stein som før eller seinare kjem til å dette ned. Ein veit heller ikkje om, og eventuelt når, grotta kan kollapse. Om ein velger å besøke grotta, så bør det skje ein dag det ikkje er for varmt. Ein bør bruke hjelm, og må følgje med på kva som er over hovudet sitt. Den dagen me besøkte grotta var det framleis frost på veggane, og den føltes trygg. Å gå rundt i den fascinerende verda under isen er ei mektig naturoppleving.